می شود غدیر را به دلیل نصب امام علی (ع) به ولایت که مرکز ثقل اندیشه شیعی ست عید شیعیان خواند . می شود آن را به دلیل این که واقعه ای مهم در آخرین حج پیامبر بزرگ اسلام است عیدی اسلامی تلقی کرد . اما در باور من می توان غدیر را به دلائلی که خواهم گفت عید انسان معرفی کرد . انسانی که نه مرز دارد و نه در چهار چوب خاصی می گنجد . می شود غدیر را عید جهانی بشر دانست و معرفی کرد .
پیامبر بزرگ خداوند حضرت محمد مصطفی (ص) که برترین انبیاء ، صاحب آخرین دین و بزرگترین معلم انسان است در آن روز نمونه انسانی را که آموزه های قرآن و سیره تربیتی رسول خدا می خواهد و می تواند تربیت کند به معرض تماشای چشمان بیدار انسانهای همیشه تاریخ گذارد . او دستور دارد تا جلو روندگان باز آیند و عقب ماندگان خویش را برسانند تا بتوانند این انسان نمونه را بر روی دست مربی اش ببینند .
چنین می اندیشم که آن روز رسول خدا (ص) از غدیر جریانی به وسعت همیشه تاریخ و تمامیت انسان ساختند . آن چنان که غدیر سخنی با شیعیان ،سخنی با مسلمین و سخنی با تمام بشر دارد و من در این نوشته بر سخن جهانی غدیر متمرکزم .
انسان همواره کوشیده تا با ارائه تعریف روشنی از ( انسان ) و کمال فردی و جمعی اش ، خود و جامعه اش را سر و سامانی دهد و رابطه اش را با خویشتن ، خدا ، طبیعت و دیگر انسانها به کمال برساند . او کوشیده تا خوشبختی خود را دریابد و چگونه خوب زیستن و خوب بودن را تمرین کند اما در این تلاش مبارک گاه به بیراهه رفته چنان که اسارت را آزادی و آزادی را اسارت ، تیره روزی را خوشبختی و خوشبختی را تیره روزی ؛ نقص را کمال و کمال را نقص دانسته و بدین جهت هر چند وقت مسیر حرکت خویش را تغییر داده و برای این تغییر مسیر هزینه های گزافی را بر خویش و نسل خویش تحمیل کرده است . این سرگشتگی از سویی محصول عطش فطری و آتش روح آدمی و از سوی دیگر غفلت او از وجود انسان برتر و نمونه ای است که شاخص ( انسان ) بودن اوست .
پیامبر بزرگ اسلام در غدیر ( انسان ) نمونه ای را به انسان معرفی کرد که به شهادت موافق و مخالف تا امروز همتایی نداشته و ندارد . علی (ع) نمونه کامل انسان و شاخص انسانیت انسان است . موجودی که هر انسان عطش مندی که به گوشه ای از اقیانوس وجودش راه یافت به فرا خور خود سیراب شد و با هر عقیده و اندیشه و مذهبی دست کم از یک یا چند جهت شیفته اش شد .
علی (ع) گر چه خود مسلمان بلکه اولین و برترین شاگرد رسول خداست اما وجودش فراتر از همه مرزهای مذهبی ، جغرافیایی و تاریخی است . او یک انسان نمونه و کامل است . انسانی که افراد دیگری که نه در حوزه دین با او هماهنگ اند و نه در حوزه فرهنگ دینی ، چون گاندی ( رهبر بودایی هند ) ، جرج جرداق (دانشمند مسیحی ) ، جبران خلیل جبران ( نویسنده مسیحی ) ، شبلی شمیّل ( دانشمند مادی گرا )، کارلایل ( فیلسوف انگلیسی ) ، لامتس (کشیش بلژیکی ) و بسیاری دیگر از انسانهای بزرگ را از ورای قرنها فاصله تاریخی ، فرهنگی و مذهبی به خود مجذوب کرده است .
دستور پیامبر (ص) به بازگشت همگان ( پیش روندگان و عقب ماندگان ) به سوی صحنه معرفی انسان برتر گر چه در نگاه اول صرفاً دستوری ساده و معمولی به نظر می رسد اما به اعتقاد من رمزی جهانی و جاری دارد که نباید از آن غفلت کرد . ممکن است این پیام را در طول و عرضی جغرافیایی و محدوده ای تاریخی معنا کنید اما من فکر میکنم اگر به نگاهمان وسعت بدهیم و جغرافیای آن دستور را به گستره وجود انسان در تمامی گیتی و محدوده تاریخی آن را به وسعت همیشه انسان گسترش دهیم به رازی ارزشمند خواهیم رسید که کلید طلایی بشر برای رهایی از سردرگمی و رسیدن به همان کامیابی و سعادت بزرگی است که آرزو مند اوست .
آن راز این است :
پیامبر (ص) در غدیر با معرفی علی (ع) شاخص کاملی برای ( انسان ) قرار داد که در همه مکانها و زمانها بشر بتواند خویش را با او تعریف کند و انسان بودن خویش را اندازه بگیرد . آن گاه همان دستور را ابلاغ فرمود . آن دستور در چنین گستره ای چنین تعبیر می شود که : ای انسان اگر خواستار ( انسان ) بودن خویشی باید خود را و تمام شئون مختلف اعتقاد و اخلاق و رفتارت را ( چه در حوزه های فردی و چه اجتماعی ) با شاخص علوی (ع) مقایسه کنی . هرگز از او جلو تر نباش و از او عقب هم نمان . هر انسانی که از او پیش افتد از ( انسان ) بودن خارج می گردد و هر که عقب بماند به همان میزان از ( انسان ) بودن بی بهره است . پس نه از او جلوتر برو و نه از او دور بمان تا رستگاری خود را در هر دو دنیا بازیابی . این پیام امروزین غدیر خم و رسول گرامی خداوند برای ( انسان ) است و نه تنها برای انسان مسلمان یا شیعی .
چنین روزی که انسان به شاخص و میزانی برای سنجش انسانیت خویش و پرچمی برای هدایتش به سوی ( انسان ) بودن دسترسی پیدا می کند برای تمامی تاریخ ، عید ( انسان ) است گر چه بشر امروزی خود را به خاطر خود خواهی و غفلتش از آن محروم کرده باشد . براین اساس من عید غدیر را چنین معنی می کنم :
غدیر عید بازنگری به خویش و بازگشت از جاده افراط ها و تفریط ها به سوی شاخص ( انسان ) بودن است
دوستان خوبم امیدوارم که این مختصر را به عنوان عیدی که وعده کرده بودم از برادرتان بپذیرید . از خداوند می خواهم تا به تمام ما توفیق بازگشتن یا ملحق شدن به شاخص ( انسان ) را مرحمت نماید و ما را بیش از پیش قدر دان نعمت ولایت او قرار دهد .
-------------------------------------------------------
پ .ن . 1 = آیات و روایات فراوانی وجو دارد که می تواند مؤید نظر این برادرکوچکتان باشد و من صفا جهت حفظ اختصار از بیان آنها خود داری کردم .
پ . ن . 2 = اگر می خواهید حضرت ( انسان ) علیه السلام را در نگاه دیگران مشاهد کنید لینکهای زیر را حتما ببینید :
http://www.noorportal.net/News/ShowNews.aspx?ID=183
http://www.samiyusufonline.com/forum/viewtopic.php?p=151418